Fasciatherapie en Trauma

Dit is een reeks van vervolgmodule’s in de specialisatieopleiding ‘fasciatherapie en trauma’ binnen het educatief programma permanente vormingen van Fascia College voor gediplomeerde fasciatherapeuten.

De opgeleide fasciatherapeuten binnen deze specialisatie maken hierbij deel uit van de focusgroep trauma en zijn therapeuten met een specialisatie in de opvang en begeleiding van personen met klachten, negatieve gevoelens of stressreacties als gevolg van een schokkende gebeurtenis of een psychosociaal probleem. (in samenwerking met POBOS)

! Voor de fasciatherapeuten die ingestapt zijn of nog willen instappen in het POBOS-project zijn deze module’s verplicht te volgen.

Waarom deze specialisatie ?

Meer dan we denken hebben patiënten die een fasciatherapeut consulteren een traumaverleden.  Daarom is het belangrijk om als fasciatherapeut goed geïnformeerd te zijn over trauma, om het te herkennen en te begrijpen. Zodat we onderscheid kunnen maken tussen dat wat we in veiligheid kunnen begeleiden en waar nodig doorverwijzing zich aandient. Het is  dan ook belangrijk voor iedere therapeut, die werkt met het lichaam, om zijn/haar expertise te onderbouwen met de nodige inzichten. Het vergemakkelijkt de dialoog met collega’s uit andere disciplines. Trauma vergt in vele gevallen een transdisciplinaire aanpak.

Los van alle hypes die momenteel circuleren rond trauma is het belangrijk om op nuchtere wijze te kunnen kijken naar de fundamenten van wat trauma werkelijk inhoudt:

• Enerzijds onderscheiden we patiënten met PTSS (Post-Traumatisch Stress Syndroom) die als dusdanig erkend worden en naar de fasciatherapeut worden doorverwezen voor het behandelen van aanhoudende lichaamsklachten waar zij mee worstelen. Deze begeleiding wordt vaak gecombineerd met een psychotherapeutisch traject bij een traumatherapeut.
• Anderzijds hebben we patiënten in behandeling met een traumaverleden die zelf de link niet leggen tussen de huidige lichaamsklachten en traumatische gebeurtenissen in het verleden.  Het gebeurt dan dat de patiënt niet het volledige verhaal vertelt aan de fasciatherapeut maar dat hij door het behandelproces wel tot inzicht kan komen.
• Tenslotte zien we patiënten met al of niet uitgesproken lichamelijke klachten die mogelijk verweven zijn met een onbewuste traumatische achtergrond.  De patiënt herinnert zich niets van een trauma.  Als therapeut komen dan we soms weefselspanningen tegen die zich hebben opgeslagen in de diepte maar die zich aan de oppervlakte uiten als meer specifieke symptomen zoals vb. Hoofdpijn, kaakklachten, spijsverteringsproblemen, een heupklacht, bekkenbodemklachten maar zeker ook ademhalingsproblemen, hartkloppingen en chronische pijnklachten en paniekaanvallen kunnen daarbij horen.  Het gebeurt ook wel dat een patiënt een re-memorisatie beleeft van een niet (meer) bewuste gebeurtenis uit zijn persoonlijk leven of dat een emotionele ontlading volgt die voor hem als onverwachts overkomt.

 Eigen aan het traumatische lichaam is dat het onverwachts reageert, een eigen leven lijkt te leiden en vooral dat het trauma ‘vergeten’ wordt maar wel nadrukkelijk zijn sporen nalaat in het lichaam.