Tensionele integriteit en biomechanica van het gewricht

Doet het concept van biotensegriteit, waarop fasciatherapie is gebaseerd, zijn intrede in de orthopedie?

Artrose is een toenemend probleem voor de volksgezondheid. Artrose van de heupen en de knieën is de op 10 na belangrijkste oorzaak van lichamelijke invaliditeit. Stefaan Deneweth is gespecialiseerd in orthopedische chirurgie en traumatologie en heeft zich gevestigd in Buizingen, tegen Halle. Hij zegt dat hij maar 3-5% van zijn patiënten opereert, wat dus minder is dan het gemiddelde van zijn collegae. De reden: zijn bioregulerende aanpak van artrose (artrose kan worden veroorzaakt door een blessure), die interessante resultaten oplevert zodat een aantal patiënten niet hoeft te worden geopereerd. Een aantal van zijn collegae is sceptisch, maar zijn argumenten zijn niet uit de lucht gegrepen en zijn zeker niet onwetenschappelijk.

Naar een causale behandeling

Stefaan Deneweth baseert zich op het concept van biotensegrity (1). Dat miskende concept is ontstaan uit de architectuur en is nuttig om een model op te stellen van de biomechanica van de cellen. Dat verklaart de stevigheid (of omgekeerd de broosheid) van weefselstructuren en organen zoals het bot en het gewrichtskraakbeen. In zekere zin “hangen alle organen van het lichaam samen en werken ze volgens de wetten van Newton. Je moet dus de integriteit van de spanningen en drukken respecteren of herstellen. Het gewrichtskraakbeen is gemaakt van collageen, chondroïtinesulfaat, glucosaminesulfaat, hyaluronzuur en disulfidebruggen. Het heeft een primaire en een secundaire structuur. Dat alles zorgt ervoor dat het gewrichtskraakbeen na misvorming weer zijn oorspronkelijke vorm aanneemt. Bij een plaatselijk letsel is het hele systeem uit evenwicht zoals een kikker die een van zijn poten zou verliezen. Daarom is een causale behandeling zo belangrijk in plaats van een symptomatische. Als je een symptomatische behandeling geeft, hol je altijd achter de feiten aan en los je eigenlijk niets op. Je moet uiteraard van meet af aan de plaatselijke ontsteking bestrijden. Je kan dat doen met ontstekingsremmers als de situatie ernstig genoeg is. Maar in de mate van het mogelijke zou je moeten proberen om “zachtjes” (dus trager), biologisch te corrigeren. Je moet dat de patiënt uitleggen en met name benadrukken dat die werkwijze weinig bijwerkingen heeft. Je moet een directe interventie vermijden op de lipo- en de cyclo-oxygenasen, die zeer laag in de pathologische cascade meespelen. Corticoïden werken in op de lipasen en dus op de membraanstructuren. Ik gebruik ook vaak producten die veeleer inwerken op geactiveerde T-lymfocyten, dus meer stroomopwaarts in de ontstekingsreactie.”

Stefaan Deneweth maakt vaak gebruik van biopunctuur. Dat bespreken we in het volgende artikel.

(1) Een video met uitleg door Joanne Avison:

Auteur: Dr. Claude Leroy
Bron: MediQuality